Home!

Zaterdag 20 april, thuis

En toen was de dag van vertrek daar. Na tien weken rondgezworven te hebben moet ik Nieuw-Zeeland nu toch echt verlaten. Toch wel een beetje met pijn in het hart, want wat heb ik een geweldige tijd gehad! Dankbaar dat ik deze reis mocht maken; zoveel moois gezien en gedaan. De schitterende natuur, het wildlife en de bijzondere ontmoetingen waren hoogtepunten. De letterlijke hoogtepunten waren de grensverleggende wandeltochten naar de top van wat voor berg dan ook. De Tongariro Crossing ben ik stiekem wel het meest trots op; spectaculair! Maar het was ook genieten geblazen per bus, boot, trein en heli. De ‘toeristische’ plekken waren mooi, maar de onbekendere en onverwachte plaatsen en wandelingen vond ik het mooist;-) Als afsluiting toch nog even een korte beschrijving van mijn laatste twee dagen op reis. 

Het begint al te wennen, het slapen in een normaal bed met alle luxe bij de hand. Toch was ik vrijdag al ruim voor de wekker wakker en kon ik mij op m’n gemak klaarmaken voor vertrek. Om half tien uitgecheckt en naar de Sky bushalte gelopen. Dit keer ging het met de koffer een stuk gemakkelijker, namelijk bergafwaarts. De bus stond er nog te wachten, dus dat trof ik. Zonder file was ik in nog geen uur bij de internationale vertrekhal van het vliegveld in Auckland. Het inchecken verliep vlotjes en ik kreeg ook de boardingpass voor Singapore alvast mee. De koffer was op mysterieuze wijze een paar kilo aangekomen de afgelopen tijd, maar gelukkig bleef het binnen de perken. Die zou ik -hopelijk- in Amsterdam weer zien.

Ik ben gelijk door de douane en Security check gegaan, dan had ik dat maar vast gehad. Het zweet brak me op voorhand al weer uit, terwijl dat helemaal niet hoefde. Ik wist zeker dat er geen verboden spullen in de bagage zaten, toch keek de sniffer dog mij van een poster waakzaam aan. En de beveiligers waren uiteraard alert op sporen van angst of nervositeit. En ja hoor, dit keer weer een extra controle en twee keer door de scan. Ik tref het steeds wel;-) Binnen het uur had ik alles achter de rug, dus nog enkele uren over. Met nog 9 Nieuw-Zeelandse dollar op zak heb ik kilometers wandelend afgelegd, want het zou een lange zit worden.

Om 14.10 uur lokale tijd gingen we de lucht in en kwamen ruim drie kwartier te vroeg aan in Singapore. Het was wel een bijzondere vlucht met volgens mij een verdwaalde piloot met haast. Alle lichtjes van Singapore en omgeving waren schitterend; de eilanden en wegen en de tankers die voor anker lagen. Het was een bochtje naar links en een bochtje naar rechts. Ik had geen idee waar de landingsbaan lag, maar de piloot volgens mij ook niet. Toen die uiteindelijk in zicht kwam vlogen we er met zo’n rotgang op af dat ik even dacht dat we een doorstart zouden maken. De piloot had zich net op het nippertje bedacht en vol in de ankers en slingerend kwamen we tot stilstand. Er werd niets over gezegd, maar de spanning was voelbaar. Zo kan het dus ook.

In Singapore ging het snel, alleen maar door de Security. Hier hoefde de riem weer niet af, maar de schoenen wel uit en de iPad kon in de tas blijven. Ik kan er zo langzamerhand geen touw meer aan vastknopen. Toch ging het snel en was het weer wachten geblazen. Gevoelsmatig was het allang bedtijd en ik had een stram lijf van het zitten, dus wat doe je dan? Inderdaad, lopen:-)

Rond middernacht vertrokken we voor de laatste 13 uur. Tijdens de vorige vlucht al twee keer warm eten gehad en nu weer. Nog een paar uur op beide vluchten kunnen slapen, wat gelezen, een film gekeken en muziek geluisterd en toen kwamen we eindelijk 20 minuten later dan gepland aan net na half acht op de zaterdagmorgen. Doordat je alle tijdzones weer terug gaat lijkt het heel snel, van vrijdagmiddag tot zaterdagochtend. Toch duurde het 27 uur, gelukkig wel een stuk korter dan op de heenreis.

Het duurde behoorlijk lang voordat mijn koffer in zicht kwam, maar uiteindelijk zag ik dan eindelijk iets bekends. Blijkbaar zag ik er op Schiphol wel betrouwbaar uit, want ik kon overal zo door. Moeders en broerlief waren ook net gearriveerd en voor negenen waren we al onderweg. Zonder files reden we door bekend gebied, een heel verschil met de afgelopen tijd. Het is hier zo plat;-)

Bij thuiskomst wachtte een warm welkom in de vorm van kaartjes (naast de diverse appjes), twee bossen bloemen en een leuke welkom thuis paasattentie. Het is best even wennen, maar gelukkig zijn de weersomstandigheden vergelijkbaar dus met de rest komt het vast ook wel goed.

Hier eindigt dan echt de fantastische rondreis door Nieuw-Zeeland. Ik vind het bijzonder dat zoveel trouwe volgers op afstand hebben deelgenomen aan dit avontuur. Dank jullie wel, want ik heb ook genoten van al jullie lieve en grappige reacties!