Amazing whales!

Woensdag 20 maart, Kaikoura

Om tien uur vanochtend moest ik mij melden bij het Whale Watch Centre, voor hopelijk een succesvolle excursie. Rond half elf volgde een korte briefing en daarna werden we met een bus naar de haven gebracht aan de South Bay. In 2016 werd dat onder andere nog getroffen door een aardbeving. Niet voor te stellen als je het nu ziet.

De catamaran ‘Tohora’ lag al te wachten en binnen een mum van tijd vertrokken we met captain Jay richting zee. De stoelen zaten wel relaxt, net bioscoopstoelen. Met volle vaart mochten we niet buiten, dus kregen we onderweg veel uitleg over het gebied en de dieren die er leven. Wij waren op zoek naar ‘sperm whales’, een 18 meter lange en ruim 40 ton wegende walvis. Je zou zeggen dat je die niet snel over het hoofd ziet, maar er is veel water. En ze komen slechts enkele minuten boven om daarna 40-50 minuten onder te duiken. Maximaal zelfs twee uur. Kun je dus lang wachten.

De schippers en piloten houden de tijdstippen en GPS coördinaten bij wanneer ze er eentje spotten, zo heb je een goede kans om ze te vinden. We waren nog maar net op zee en toen zagen we er een. Nou ja, z’n staart nog net en foetsie. Dus op naar de volgende. Het was even zoeken maar hij kwam boven. Het zijn daar alleen maar mannetjes, voor de vrouwtjes en de kalveren is het te koud. Enkele minuten lang zie je de rug en het ‘fonteintje’ en dan bolt -ie z’n rug, neemt een flinke ademteug en zie je de majestueuze staart als hij weer onder water verdwijnt. Schitterend!

Na een stuk varen zagen we nummer twee. Het gebied daar is uitermate geschikt voor walvissen, omdat het een eindje vanaf de kust plotseling erg diep wordt. Er zit een canyon van vijf kilometer breed onder water, met genoeg voedsel. We zagen ook nog vele zeehonden, die ronddobberden met de vinnen omhoog om op te warmen. Daarnaast diverse albatrossen van heel dichtbij gezien; wat zijn die beesten toch lompgroot. En net voordat we de tweede walvis naar boven zagen komen zwommen er twee haaien voorbij. Al met al een geslaagde excursie!

Iets na enen waren we terug in de haven waar de bus ons terug naar het centrum zou brengen. Onderweg had ik al bedacht dat ik niet in zou stappen, maar vanaf daar terug zou lopen. De wandeling die ik wilde doen lag daar vlakbij en ik had al gezien dat het vanaf de start bij de I-site behoorlijk ver was. Dus even met de buschauffeur overlegd en die vond het helemaal geweldig dat ik dat ging doen. Hij heeft me de weg gewezen en een locatie waar ik wat kon eten en drinken, zo lief.

En die wandeling was weer prachtig, hoe kan het ook anders. Van laag naar hoog, alle uitzichten waren mooi. Vanaf grote hoogte zag ik zeehonden op de rotsen, die wilde ik wel van dichterbij zien. Dus daar via een steil paadje naar beneden geklauterd. Je moet wel minimaal tien meter afstand houden, maar ook dan zijn ze mooi.  Je kon helemaal via de rotsachtige kustlijn onderlangs lopen, maar ik ben weer naar boven geklauterd en heb daar het pad vervolgd. Dat pad liep helemaal om de Kaikoura Peninsula heen, dus elke keer zag je het vanuit een ander perspectief. De baaien met zoveel kleuren blauw en schitterende rotspartijen of de weidsheid van de oceaan aan de andere kant. Zó mooi! 

Na ruim drie uur en heel wat kilometers kwam ik aan in het centrum. Nog even langs de I-site geweest voor info over het Noordereiland, want morgen rijd ik naar Picton vanwaar de ferry vertrekt. Bij Cooper’s Catch een Blue Cod visje en chips gegeten en aan de overkant een heerlijk ijsje. Had ik wel verdiend vond ik zelf. Daarna de laatste kilometer naar het park gelopen waar het tijd is voor een heerlijke douche en kop thee.