Boots are made for walking!

Woensdag 3 april, Coromandel

De werkelijkheid klopte vanmorgen niet met de verwachting: het zou een zonnige en droge dag zijn. Echter toen ik mijn ogen opendeed regende het. Dat was niet zo fijn, want ik wilde graag lopen vandaag. Uiteraard kan dat ook prima in de regen, dat klopt;-) Na wat aangerommeld te hebben klaarde de lucht een beetje op en miezerde het. Tegen tienen in de auto gestapt richting Hahei, voor een wandeling naar Cathedral Cove.

Parkeren mag in de zomermaanden (tot 1 mei) niet bij het begin van de track, dus moet je buiten het dorp parkeren en een half uur omhoog lopen naar de route. Of wachten op een shuttle, die elke twintig minuten zou gaan. Het regende nog steeds licht en er was geen bus te bekennen, dus de - onbetaalbare - regenjas maar weer aangetrokken en de beenspieren aan het werk gezet. Enkele mensen besloten wel te wachten op de bus, nou die hebben best lang staan wachten. Tegen de tijd dat ik lopend bij de start was kwamen zij met het busje. Hijgend en zwetend ben ik begonnen aan het pad naar Cathedral Cove. Mooi geasfalteerd, klimmen en dalen en als ‘toetje’ nog een flink stel trappen aan het eind. Maar ja, dan heb je ook wat. Schitterende uitzichten onderweg en de enorme rotsen beneden op het strand. Het leek wel een beetje op Tunnel Beach bij Dunedin. Alleen was daar het weer een stuk beter!

Een mooi stuk natuur het gebied rondom Cathedral Cove. Het is wel oppassen voor hoog water, want als je een stuk verder loopt en weer terug wil, kan het zo maar zijn dat je natte voeten krijgt. Ik heb daar echter geen waarschuwingsborden voor gezien, wel voor vallende rotsen. Op de terugweg (toen het helemaal droog was) een tijdje met een man uit Wales staan kletsen, die gister met zijn vrouw en backpackende dochter gearriveerd was. En bijna terug in het dorp zag ik een ijsvogel, best onverwacht daar maar zó mooi!

Een kleine drie uur later was ik weer bij de auto en ben verder gereden naar Cooks Beach waar ik m’n broodjes heb gegeten. Daar was verder niet zoveel te beleven, dus verder gereden naar Shakespeare Cliff, met uitzicht op Mercury Bay en Lonely Bay. En het mooiste was dat je er met de auto naar toe kon, helemaal naar de top;-)

De volgende stop was bij Ferry Landing. Daar liep nog een wandelroute naar de summit, maar toen ik omhoog keek besloot ik dat ik wel genoeg geklauterd had vandaag. Dus de auto geparkeerd en te voet overgegaan met het bootje naar Whitianga. Leuk om even door te struinen en gelijk maar even langs de I-site. Ik had gelezen over een Coastal Walk, bovenin de Coromandel. Drie tot vier uur enkele reis. Het is niet aan te raden om er zelf met de auto heen te rijden, in verband met de vele gravel en steile wegen. En als je vier uur later op het ‘eindpunt’ bent, staat je auto dus nog aan het begin. Er is shuttle vervoer mogelijk, maar die maken er een volledige dag van. Volgens de dame achter de balie stelt het niets voor, ze brengen je vanaf Coromandel Town naar de start, rijden naar het eindpunt, gaan nog ergens koffie drinken en klaar. Daar betaal je wel bijna 140 dollar voor. En het kost mij ook nog eens ruim anderhalf uur om vanaf hier daar naartoe te rijden. Dus nee, ik zoek wel iets anders morgen.