Concrete!

Zondag 24 maart, New Plymouth

Om half tien ben ik weer gaan rijden, verder langs de kust omhoog. Vanaf Hawera via Surfhighway 45 en Opunake naar New Plymouth. Een heerlijk rustige toeristische route, die tenminste wel doorreed zonder al teveel steile stukken en bochten. Met best wat bebouwing aan de weg en veel koeien. En het was maar twintig kilometer verder dan via highway 3. Al snel zag ik Mount Taranaki opdoemen, wát een berg! Een meer dan 2500 meter hoge vulkaan, die voor het laatst in 1755 is uitgebarsten. Dus dat zal -ie vandaag ook wel niet doen.

Ik wilde bij Cape Egmont Lighthouse graag even stoppen, maar had het straatje er naar toe gemist. Een straat verder ging ook richting de kust, dus dat moest goedkomen. Niet dus. Ik zag de vuurtoren wel, maar kon er niet naar toe. Ook niet lopend. En de weg ging daarna ook nog over in gravel, dus gauw omkeren maar weer. Ach, een paar kilometer extra kan er ook nog wel bij. Uiteindelijk op de goede plek uitgekomen en daar heerlijk aan de zee geluncht.

Daarna doorgereden naar de camping, waar ik al om een uur in mocht checken. En dat kwam goed uit, want hier wilde ik graag de Coastal Walkway doen. Onderweg zag je al de enorme rotsen in zee met een grote pijp in de haven. En laat de camping daar nou vlakbij liggen. Een beetje hogerop, aan zee, met prachtige uitzichten en hele fijne en schone voorzieningen.

Om half twee ben ik gaan lopen richting het oosten, totdat ik bij het ‘eindpunt’ was: Waiwhakaiho River, zes kilometer verderop. De Coastal Walkway is helemaal van beton gemaakt, dus het loopt lekker door. Een heerlijk briesje vanaf zee was meer dan welkom op deze zeer warme dag. Het was een afwisselende route, langs de zee en de drukke stranden maar ook door een soort duingebied. De terugweg was zeker net zo mooi, al zag ik toen wel dat de haven best ver weg was! Uiteindelijk na 13 kilometer en 2.5 uur was ik weer terug. Met een flinke ‘asfaltverbranding’ op beide onderbenen van de hitte. Het is wel wat met die benen, zijn het geen beestjes dan is het wel de warmte..

Morgen ga ik Mount Taranaki van dichterbij bekijken, dan zullen de kuiten wel weer geprikkeld worden;-)