Peanuts!

Zaterdag 9 maart, Mount Cook

Met een stralende zon en blauwe lucht ben ik rond half tien vertrokken vanuit Tekapo. Wel eerst getankt, want de helft was al bijna weer op. Met de bijgevulde olie lijkt Count Dooku zuiniger te rijden -nu 1 op 12-, of het ligt aan de betere wegen. Onderweg reed het lekker door en volgens mij zag ik meer witte toppen van de bergen dan afgelopen donderdag op de heenweg. Dat verklaart misschien ook waarom het zo koud was vannacht!

De weg langs Lake Pukaki was mooi, met de bergen zo voor je en het felblauwe meer naast je. Voor elven stond ik al op de DOC White Horse Hill bij Mount Cook, 105 kilometer verderop. Er lag zelfs asfalt tot aan de ingang van de parking. En wat een drukte hier; heel veel dagjes mensen die meest de Hooker Valley Track richting Mount Cook lopen. Ik heb mij maar gelijk ingeschreven voor twee nachten op de camping. Dit is namelijk best een luxe DOC campsite. Er staat een dak boven de keuken, er is drinkwater, er zijn wasbakken (wel met koud water) en afvalcontainers en er zijn echte wc’s. Het heeft nog steeds niet mijn voorkeur, maar hier kan ik wel twee nachten blijven. En mijn mooie plekje sta ik morgen niet af. Ik heb gekozen voor een andere wandelroute die start bij de parkeerplaats en niet die van 8 kilometer verderop.

Je hebt hier schitterend uitzicht op de bergen en een gletsjer, maar niet op Mount Cook. Alles is er wel naar vernoemd, maar de desbetreffende berg ligt 16 kilometer verderop. Na flink wat boterhammen ben ik in de felle zon ook gestart met de Hooker Valley Track. Retour tien kilometer, het eindpunt was Hooker Lake vijf kilometer verderop. Deze track was echt een eitje in vergelijking met mijn vorigen. Een vlak pad met gravel en soms over houten vlonders en het hoogteverschil was wel 80 meter. Poehpoeh. Stiekem hadden ze er wel drie swingbridges in gehangen, maar ook die vielen reuze mee.

Pas na de tweede brug had je vol uitzicht op Mount Cook, de hoogste top van Nieuw-Zeeland. Aangekomen bij de Hooker Glacier en Hooker Lake had je echt schitterende uitzichten. Onderweg trouwens ook hoor en af en toe hoorde je zelfs de gletsjer ‘wandelen’. Het klinkt als onweer, heel apart. In het meer lagen grote brokken ijs, best een raar gezicht als het ruim twintig graden is. Ik moest natuurlijk voelen hoe koud het water was en dat was inderdaad ijskoud.

Ook al loop je dezelfde weg terug, het is toch anders omdat je het letterlijk van de andere kant bekijkt. Imponerend als je omhoog kijkt of om je heen, zo mooi. Eenmaal op de camping maar weer de korte broek aangetrokken, want ik had het warm! Al snel volgde de lange broek, een sjaal, vest en dikke sokken. Zo snel koelde het af, mede door de wind.

Onder de achterklep heb ik gekookt voor twee dagen, met alle restjes die ik nog had. Een flinke pan vol, beter dan zo’n noodrantsoen. Morgen alles maar goed verhitten, want met koud water krijg je de afwas niet echt schoon.

Rond half negen is het al weer donker. Je merkt wel dat de mensen hier meer op zichzelf zijn, ze zitten al gauw in de auto of camper. Het stel naast mij spreekt alleen Frans en dat spreek ik niet, dus daar heb ik niets aan. De rest van de buren zijn weg of zitten binnen. Gelukkig heb ik nog wel een zak chips, dus samen met een fles water en m’n e-reader heb ik een leuke zaterdagavond;-)