A stroll on Sunday

Zondag 24 februari, Invercargill

Gistermiddag heb ik de stad verder verkend, een heerlijke pizza gegeten (heb je ook weleens zin in) en daarna in de namiddagzon door het prachtige Queens Park gelopen. Omdat ik ook nog wat boodschappen nodig had, besloot ik naar de New World iets verder dan het park te gaan. Ik was er toch al in de buurt. Ongemerkt was ik die middag steeds verder van de camping afgedwaald en dat betekende dus met een volle tas boodschappen terug sjouwen. Die dag had ik weer 12 km gelopen. En ongetwijfeld de calorieën van de pizza verbrand.

Bij terugkomst stond de camping propvol en dat betekent zo ongeveer dat je op de unpowered plaatsen voorzichtig moet zijn om de deur open te gooien anders heeft je buurman schade. Scheelt dat ik twee schuifdeuren heb;-) Het is op de een of andere manier wel knus, je staat allemaal op grind en er achter is wat gras. De voorzieningen zijn echt geweldig, een mega keuken/woonkamer en alles mooi schoon. En ondanks dat je in de stad en vlakbij het vliegveld staat, ervaar je dat niet zo; het is lekker rustig.

Gister tijdens mijn wandeltocht heb ik verschillende kerkgebouwen gezien met de meest vreemde benamingen voor de geloofsgemeenschap. Een speurtocht op internet bevestigde dat ik mij daar denk ik niet zo thuis zou voelen. Vanmorgen nog even verder gezocht wat een beetje overeenkwam met het protestantse geloof zoals wij dat in Nl kennen. En toen kwam ik uit bij de First Presbyterian Church, op een kleine tien minuten lopen vanaf de camping.

Het voelde inderdaad bekend: van binnen leek het erop, dezelfde banken waar je niet in kunt zitten, de indeling van de dienst en bekende liederen. Ook een leuk gesprek gehad met twee locals, voor en na de dienst. De dames wilden graag dat ik mee ging thee drinken na de dienst, maar dat heb ik vriendelijk afgeslagen. Ik was al genoeg uitgehoord;-)

Rond de middag zag ik eindelijk mijn buren die links van mij staan. Twee krasse zeventig plussers genaamd Hillechien (Hilly) en Desmond, die een stuk gemountainbiket hadden. Zij kwam oorspronkelijk uit Arnhem en binnen het kwartier had ik hun hele levensverhaal gehoord vol verdriet, nare dingen maar ook hoe zij samen allebei als tweede partner het leven weer opgepakt hadden. Heel bijzonder.

Morgen gaan zij ook naar Stewart Island maar dan wel in stijl: met een klein vliegtuigje en zij blijven daar drie nachten. Ik heb gister de overtocht per boot geboekt, ‘s morgens met de eerste heen en ‘s middags met de laatste terug. De overtocht per catamaran duurt een uur en kan best heftig zijn. Ben benieuwd of ik na al die jaren nog zeebenen heb.

Vanmiddag heb ik een deel van de Estuary Walkway langs de rivier gedaan. Schitterend langs een laagstaande rivier, waarin veel diverse soorten (water)vogels te zien waren. Uiteindelijk was ik dus weer ver van huis en ben toen via de stad teruggelopen. Opnieuw ruim 12 kilometer, maar dit was lekker vlak! Het is te koud voor een korte broek en shirtje, dus maar iets met lange mouwen en een jas aangetrokken. Wat dan weer te warm was. De wind maakt het zo fris, want de zon schijnt volop.

Morgen dus naar Stewart Island en dinsdag nog een relax dag waarin ik nog wel het een en ander moet shoppen. Mijn mooie en krachtige powerbank van Ambuplein heeft diverse vallen van hoogte niet overleefd en ook de oplaadkabel van mijn tweede NZ Sim telefoon is stuk. Tevens is de benzinetank weer leeg en moet ik weer op zoek naar de volgende verblijfplaats en route. Tot later!