Wifi needed!

Zondag 31 maart, Mount Maunganui/Tauranga

Na heel veel uur geslapen te hebben was ik er weer. Toerist zijn kan soms best vermoeiend zijn! Van de grote groep Maori heb ik geen last gehad. Of het kwam doordat ik bijna bewusteloos was of dat ze rustig zijn geweest laat ik in het midden. Gisteravond had ik mijn blog wel klaar, maar kon ‘m dus niet publiceren. Zelfs een appje sturen ging moeizaam, dus jullie hebben ook moeten wachten.

Vanmorgen liep ik met mijn mok naar de keuken en ja hoor, de nieuwe waterkoker was ook weg. Net als die van gisteravond. Bij de receptie gemeld en de dame was wederom not amused. Ze haalde een nieuwe - blijkbaar heeft ze een hele voorraad - en die mocht ik gebruiken. Maar als ik het water gekookt had moest ik ‘m direct terugbrengen naar de receptie. Op mijn vraag hoe andere gasten dan water moesten koken antwoordde ze dat die maar hetzelfde moesten doen als ik: komen vragen bij de receptie. 

Inmiddels waren de Maori people ook weer wakker en ik weet niet; een raar sfeertje. Wel vriendelijk, maar er broeide wat. Er werd gefluisterd, gegluurd, geroepen naar elkaar en dat alles in een taal die ik niet begrijp. Ze beantwoordden mijn ‘Good morning’ soms ook wel, maar het is hier anders dan op het Zuidereiland. Niet dat ik afgelopen nacht bang ben geweest hoor, zeker niet.

Om tien uur was ik weer onderweg, naar highway 35 langs de oostkust. Zou een mooie route zijn en dat was het zeker! Met veel bochten en omhoog en omlaag. Als vanouds dus. Prachtig langs allerlei baaien, hoog langs de rotsen of langs het water. Hier kleurden sommige bomen al naar de herfst, hoewel dat alleen de geïmporteerde soorten zijn. De inheemse bomen en planten blijven aldoor groen heb ik mij laten vertellen. De ‘pluimen’ die je op veel plaatsen ziet kleuren nu paars/bruin, echt schitterend. Af en toe regende het wat of kwamen er enorme donkere wolken aandrijven. Ik reed daar wel mooi, maar eigenlijk wilde ik die kant helemaal niet op. Het is de toeristische route naar Gisborne en Napier en ik heb besloten om die hoek over te slaan. Als je van art deco houdt moet je er zeker heen gaan. Maar de reistijden zijn best lang van waar ik gekomen ben en dat heb ik er niet voor over. 

Inmiddels was ik bij Whangaparaora Bay en ben weer omgekeerd. En via dezelfde weg teruggereden langs de camping naar Tauranga. Wat ik daar dan gedaan heb? Genoten van de uitzichten. Ik wilde er m’n stoeltje ergens uitklappen, maar daar was het te fris voor. Er stonden ook enkele Maori gebouwen, maar bij alles zat het hek op slot. Dus af en toe gestopt bij een baai of uitzichtpunt, maar ook hier voelde het niet fijn. Ik zag geen toerist en op zich is dat niet erg, maar hier had ik het liever wel gehad.

Weer op de grote weg kwam ik iets nieuws tegen: tol. Je hoeft niet direct te betalen en kunt dus gewoon doorrijden. Nu heb ik van Spaceships een papier gekregen waarop de tolwegen staan en deze stond er dus ook op. Nu meen ik mij iets te herinneren dat ik niet hoef te betalen, maar dat ze dat van mijn creditcard afhalen aangezien het kenteken op hun (en nu tijdelijk) op mijn naam staat. Op het papier staat echter dat ik wel zelf moet betalen en op de borden ook, binnen vijf dagen. Morgen maar even vragen, voordat ik de staatskas extra spek. Het is maar twee dollar nog wat, maar toch.

Net toen ik mij door de drukte en de werkzaamheden in Tauranga aan het worstelen was, kwam er letterlijk een grote donkere wolk aandrijven en viel me er toch een bak water uit! Alles stond stil, want we zagen niets. En zo snel als het kwam, zo snel was het ook weer voorbij.

Het laatste stuk naar de camping aan de voet van Mount Maunganui ging dwars door het drukke centrum. En opeens stond ik aan zee en dus ook bij de camping. Vanmorgen lukte het niet om via internet te boeken en de telefoon namen ze niet op, dus had ik ingesproken. Een dame had mij keurig teruggebeld, gelukkig net op een moment dat ik aan de kant van de weg stond. Ik heb een mooi plekje aan het water, waar ik twee nachten blijf. De WiFi is er waardeloos, dus ben ik gaan lopen op zoek naar betere. Nou, dat duurde even. Een heel eind verderop was een bibliotheek, maar helaas was die dicht en werkte het wachtwoord niet wat meestal wel werkt. Er was veel WiFi in de stad, maar allemaal besloten. Tot ik bij de Burger King was; geweldige WiFi hier!

Dus jullie hebben geluk. Morgen wil ik graag weer wandelen in de natuur en dat kan zeker met een berg(je) en zee naast de camping. Helaas wordt er veel regen voorspeld, dus even afwachten maar. Anders weet ik de B.K. te vinden;-)