High, higher, highest!

Woensdag 6 maart, Queenstown Hill

Afgelopen nacht heb ik de foto’s pas kunnen uploaden bij het stuk van gisteren over de Tiki Trail. Het was zo druk op de camping dat de WiFi het nauwelijks deed. Ach, en als je er dan toch ‘s nachts uit moet..

Vanmorgen eerst een plan gemaakt voor de komende dagen. Morgen (donderdag) vertrek ik naar Lake Tekapo Holiday Park. Daar blijf ik twee nachten om te lopen aan het felblauwe meer en naar de Church of the Good Shepard. Zaterdag ga ik toch weer naar een DOC camping, want ik wil graag de Hooker Valley Track en/of de Blue Lakes & Tasman Glacier Track doen. En die camping ligt precies goed. Het schijnt wel een goede DOC site te zijn, met doorspoelwc’s en drinkwater. Het zal mij benieuwen. Afhankelijk hoe het bevalt en wat het weer wordt blijf ik daar 1 of 2 nachten. Na het weekend rij ik via Omarama en Wanaka weer een stuk terug en dan naar de kust in het westen en verder naar het noorden. Zo zijn de plannen nu, maar alles kan veranderen natuurlijk.

Arrowtown heb ik overgeslagen. Ik wilde graag lopen en had er geen zin in. Van de familie uit Domburg had ik een schaal gekregen waarmee je goud kon zoeken; die geef ik wel weer door.

Om elf uur ben ik vertrokken, eerst naar Ferge Burgers. Ik had bedacht dat ik beter eerst zo’n caloriebom naar binnen kon werken en dan gaan lopen. Ondanks het vroege lunchtijdstip stond er al een hele rij. Al wachtende kreeg je alvast een menukaart in de handen gedrukt, zodat het eenmaal binnen snel verliep. Nou, het was een hele hap! Met goed fatsoen kun je het niet eten. Te groot om ‘m te pletten en dan van te happen en als je het netjes probeert glijdt alles er links en rechts tussenuit. Maar lekker was -ie!

Daarna met een klomp in m’n maag naar de bieb gelopen, helaas was het internet daar ook niet zo best. Ook nog even twee supermarkten bezocht op zoek naar mijn favoriete brood en gelukkig, bij de laatste hadden ze het. En toen werd het tijd voor de Queenstown Hill Walking Track. Inmiddels was het al weer meer dan 25 graden en volop zon, dus een uitdaging zou het zeker worden.

De route naar het beginpunt kon zo meedoen met de verkiezing steilste straat. Baldwin Street in Dunedin was er niets bij. Had je dat eindelijk gehad, volgden er nog heel veel trappen. En toen met de tong op de schoenen was ik dan eindelijk bij het startpunt. De route zou 1.5 tot 2.5 uur duren, retour. Nou, in anderhalf uur had ik pas de top bereikt! Het zou vlak terrein zijn, wat ik geïnterpreteerd had als ‘makkelijk’. Beetje blond, want als je een berg oploopt is het natuurlijk nooit vlak! Het ging steil omhoog en inderdaad wel op een relatief vlak en breed pad. Toen ik al best hoog was kon ik kiezen voor de optie om door middel van een ‘loop’ terug te lopen, of naar de top. Tja, zere benen had ik toch al dus het werd de top. En de beloning was wederom fantastisch! Op 907 meter hoogte een 360 graden view, wauw! Ik zat boven de boomgrens en het Gondola station op de berg er tegenover lag een stuk lager. Inmiddels was de Ferge burger wel verteerd en heb ik m’n gesmeerde boterhammen daar bovenop de berg ook nog opgegeten. Ik moest tenslotte nog wel terug.

In ruim drie kwartier was ik weer beneden, ook nog even het ontbrekende stukje ‘loop’ meegepakt. Daarna volgde nog de steile afdaling naar het centrum, want niets is hier vlak.

En met een heerlijk en voldaan gevoel zit ik nu lekker met de benen omhoog af te koelen en dit blog te typen. Straks heerlijk lang douchen en warm eten maken en dan niets meer doen!