About rocks, dolphins and penguins

Zondag 17 februari, Hampden

Gisteravond koelde het snel af, dus lekker vroeg onder de wol gekropen. Rond een uur of negen begint het al te schemeren en een half uurtje later is het ook donker.

Vanmorgen er op tijd uit, want ik wilde graag met droge voeten naar de Moeraki Boulders lopen - en weer terug. Uiterlijk om 11.00 uur moest ik terug zijn want dan was het volop vloed. Onderweg zag ik inderdaad op sommige stukken alleen nat zand en natte rotsen, daar kon ik dus niet meer langs terug als ik teveel treuzelde.

De route er naar toe was echt weer een cadeautje. Een rustige oceaan, af en toe zon maar ook prachtige bewolking, veel stenen, grote schelpen, mega zeewier en hout op het verder lege strand. Het leek soms wel een beetje spooky.

Uiteindelijk na een half uur lopen zag ik mensen in allerlei poses voor en op een paar keien. Voor de zekerheid m’n offline maps even gecheckt en ja hoor, dit waren ze toch echt: de Moeraki Boulders. Ik had ze op een of andere manier een stuk groter verwacht. Het leken wel opgevouwen grote schildpadden. Vol verwondering (niet over de stenen, maar over de toeristen) heb ik daar wat rondgelopen en geprobeerd om hogerop te komen voor een extra stukje wandelen. Helaas, dat pad was ook weer eens dicht. Voor mij was deze toeristische attractie ‘just a couple of rocks’, meer niet.

Omdat het water snel opkwam, ben ik teruggelopen naar de camping. En onderweg het volgende moois in de branding gezien: Hector Dolphins! Ik heb geprobeerd ze te fotograferen, maar dat viel nog niet mee. Zie de foto’s, wel goed kijken hoor:-) Twee honden probeerden ze te vangen of mee te spelen, een prachtig schouwspel. Uiteindelijk dus ook een ‘echte’ zeehond gezien!

Vandaag doe ik het rustig aan. Inmiddels met diverse lokale gasten gesproken. Het is een leuke en superschone camping op een fantastische lokatie. De douches zijn ook hier gemaakt voor kleine mensen, ik moet echt een flink stuk zakken om m’n haar te kunnen wassen. Maar dat zal wel bij kamperen horen.

Het weer is zeer wisselend op één dag. Vanmorgen bij terugkomst de korte broek aangetrokken, flink ingesmeerd en de stoelen buitengezet. Ik was er klaar voor! Van de kou en wind ben ik even later met een vest aan voor de keuken gaan zitten aan een picknick tafel. Niet veel later ben ik verhuisd naar onder de overkapping met een mok hete thee. En daar heb ik het prima een middagje uitgehouden.

Rond half vier al begonnen met eten koken, want ik wilde naar Katiki Point Lighthouse. Daar zouden zeehonden en pinguïns te zien zijn, tussen 16 en 19 uur. De weg er naar toe was weer spectaculair, mede omdat de oorspronkelijke weg dicht en er een wegomleiding was. Maar, ik ben er gekomen en je waant je daar wel een beetje aan het einde van de wereld. Veel seals gezien en welgeteld 1 home alone yellow-eyed penguin. De rest was denk ik een avondje stappen;-) Ik heb er bijna twee uur het pad op en af gelopen en zelfs een konijntje gezien, maar het bleef bij die ene pinguïn. Wel een hele mooie! De afgelopen twee weken waren er ook vele ziek geworden en gestorven aan malaria volgens het mededelingenbord. Zou dat de oorzaak zijn of had ik gewoon ‘pech’? Niettemin was het weer prachtig.

Morgen reis ik verder zuidwaarts naar Dunedin en Portobello waar ik drie nachten zal blijven. Omdat er zoveel te zien is. Wordt vervolgd dus.