Brown kiwi

Maandag 8 april, Bay of Islands/Paihia

Gisteravond om zeven uur met tien personen van de camping en een gids in een busje naar Trounson Park gereden, vlakbij een DOC campsite. Op zoek naar de brown kiwi. Geen garantie natuurlijk, maar de gids vond het al een pluspunt dat er geen kinderen bij waren. Je loopt namelijk in het pikdonker en moet stil zijn. Dat is best een uitdaging, als je weer eens tegen je voorganger opbotst of als iemand achter je je vastgrijpt en bijna van het wandelpad afduwt. De gids liep voorop met een rood schijnende zaklamp. Enkelen van ons kregen een kleine normale zaklamp, voor als we het echt niet konden zien. Maar je mocht er absoluut niet mee in de bos schijnen, anders zou je de kiwi’s wegjagen.

In het begin zagen we een flinke possum in de boom zitten. Ik had ze alleen nog maar platgereden gezien op de weg, dus best bijzonder. De eerste snelle aanblik leek het wel op een koala;-) Via een boardwalk vervolgden wij onze weg en na een tijdje hoorden we een vrouwtjes en mannetjes kiwi. Ze maken verschillend geluid en zijn daarom goed te onderscheiden. Helaas zaten ze te ver weg in het bos. Onderweg verschillende grote Kauri’s gezien, ook in het donker zijn ze duidelijk aanwezig.

Inmiddels waren er meer mensen in het bos en tot frustratie van de gids met wit fel licht. Dat maakte de kans om een kiwi te zien een stuk kleiner. Aan de rand van een open plek zag hij er echter eentje, maar net achter ons scheen een koppel met de zaklamp van een telefoon die richting uit en floep, weg was -ie. We hebben nog een tijdje gewacht, maar helaas. Toch was het een bijzondere ervaring. De hemel was echt zo mooi, vol met ontelbare schitterende sterren.

Vanmorgen ben ik via een wat langere weg naar Paihia gereden. De snelste route was via de weg die wij gisteravond in het donker hebben gereden en toen heb ik al besloten dat ‘m dat niet ging worden. Het alternatief was wederom over de bochtige weg door Waipoua Forest, maar daarna zou het beter worden. En dat werd het; een kadootje! Via Omapere en Opononi aan de kust, met zee en prachtige groene valleien vol koeien. 

Tot ik een stop in Kaikohe maakte voor nodige benzine en boodschappen. Weer dat ‘unheimische’ gevoel, niet fijn. Er was ook veel politie op de weg en overal voelde ik me bekeken. Mensen die maar wat rondhangen of rondjes over de parkeerplaats rijden in een aftandse bak. Ik was al wel door verschillende mensen gewaarschuwd dat er richting het noorden in het binnenland armoede en ‘dus’ criminaliteit heerst. Overnachten kun je dan ook beter doen aan de kust, waar het wel wat duurder is maar veiliger.

Eenmaal weer op weg en een kwartiertje later voelde het goed, de omgeving was mooi en de huizen beter onderhouden. Net voor Paihia passeerde ik de Haruru Falls, waar ik even gestopt ben. Ze liggen ongeveer op de highway, dus geen mooie lange wandeling er naar toe. De parkeerplaats was het domein van een heel stel kippen en hanen, die gelijk maar even kwamen kijken of er nog wat te halen viel.

Eenmaal in Paihia krijg je een geweldige blik op de Bay of Islands, prachtig! Ik ben een stukje verder gereden naar het Top 10 Holiday Park. Voor vijf dagen heb ik wederom een plek aan het water. Buiten alle drukte en toerisme van het stadje, gelegen aan twee wandelroutes en dichtbij allerlei bezienswaardigheden en activiteiten in de buurt. Want af en toe moet Count Dooku wel weer even op pad, anders zit ik deze week in het donker nu het ‘s avonds om zeven uur al volop donker is. De camping is voor mij geweldig: een plek aan het water, goede WiFi, schoon en ze hebben zelfs kluisjes waarin je je apparaten kunt opladen! En op de woensdag na is er een cafeetje dat ‘s ochtends even open is voor koffie en ontbijt en ‘s avonds voor een warme hap en koffie. Wat wil een mens nog meer.

Gauw de korte broek aangetrokken en mij verdiept in enkele toeristische dingen. Morgen ga ik een dagje varen en donderdag met een bustour naar onder andere Cape Reinga, het noordelijkste puntje van het Noordereiland. Ik vind het een fijn vooruitzicht om dat hele stuk niet zelf te hoeven rijden, na ruim 6000 kilometer mag dat best een keer. De overige dagen worden vast ook nog wel ingevuld, het wordt bijvoorbeeld nodig tijd dat er weer gewandeld wordt;-)