Calves and hamstring training!

Woensdag 20 februari Sandfly Bay & Papanui Beach

Toch wel fijn als je ergens drie nachten bent, kun je het wat relaxter aan doen. Het is tenslotte vakantie. Na een goede nacht en langzame opstart ben ik met de auto naar Sandfly Bay gereden, een kleine 10 kilometer verderop. De arme Count Dooku moest met een koude motor gelijk vol gas de berg op. Om de hoek bij de camping begon de Highcliff Road en tja, daar moest ik toch echt langs. Na een kleine 20 minuten kwamen we op de plek van bestemming en wauw maar weer, wat mooi. En wat een workout! Sandfly Bay staat niet bekend om de zandvlooien, maar om de zandduinen waar het zand vliegt als het hard waait. Dat deed het gelukkig niet. Ooit wel eens een echte berg afgedaald en weer opgeklommen met alleen maar mul zand? Ik kan het niet aanbevelen, maar ja als je wat wilt zien zul je toch moeten.

Het was opnieuw fantastisch: rotsen, een strak en leeg strand (op een paar mensen na), blauw water, zonnetje en niet te vergeten sea lions. Of waren het toch seals? Ik heb het aan een dame daar gevraagd en die wist het ook niet. We hebben maar besloten dat het zeeleeuwen waren want die zijn toch best groot. Op sommige foto’s moet je wel even goed zoeken want ze liggen op en tegen de rotsen. Soms spoelt er eentje aan op het strand, die is dan niet dood maar waarschijnlijk te lui om verder te zwemmen.

Verhit, vermoeid en met strakgespannen kuiten kwam ik aan op de camping, waar ik nog even kon uitpuffen, douchen en eten voordat het volgende van start ging. Maandagavond had ik ook een Wildlife tour geboekt in combinatie met een bezoek aan het Albatross Centre. Ik kon aangeven waar ik opgehaald wilde worden, dus met voorbedachte rade had ik de camping gekozen. Omdat er daarna geen bericht meer terugkwam, heeft de dame van de receptie even voor mij gebeld of ik inderdaad op de juiste locatie opgehaald werd. En gelukkig, het kwam goed.

Ondertussen had ik ook een e-mail terug van de camping waar ik de volgende twee dagen wil verblijven. Het antwoord belooft wat: “Hello yes”. Ben heel benieuwd wat ‘t wordt...

Rond half vier stond ik samen met twee Nederlandse jongelui te wachten tot het busje kwam. We hadden een leuk gesprek en ik dacht dan ook dat wij samen de tour gingen doen. Totdat er een busje van Elm tours voor kwam rijden en zij wel mee mochten en ik niet. De gids beloofde mij dat ik ook zo opgepikt zou worden. Dat klopte, ik was de laatste in de minibus van 19 personen. En dat was fijn; het laatste erin en als eerste eruit.

Onder leiding van twee fantastische gidsen Laura en Tim heb ik een geweldige excursie gehad. Onderweg veel diverse vogels en zwarte zwanen gezien. Er werd van alles over de omgeving en het wildlife verteld, we kregen verrekijkers en zelfs Nederlandse vertalingen over de albatros en andere beesten. Een deel van de groep waaronder ik werden bij het Albatross Centre op Taiaroa Head (Pukekura) uitgezet om daar een excursie te volgen. Een mooie en vermakelijke presentatie gezien en gehoord over de Koningsalbatros en daarna met een gids naar het observatiecentrum. Uiteraard lag dat ook niet onderaan de berg. De beloning was het echter wel waard. Het was zuidenwind en bewolkt, ideaal weer om ze te zien vliegen. Ik had weer geluk, want de dag ervoor waren ze niet te zien geweest ivm de warmte en geen wind. Prachtig om ze van zo dichtbij te zien, ook broedend. En vliegend een spanwijdte van drie meter!

Daarna weer met de hele groep berg op en af naar een gebied wat niet open is voor het publiek. Het is een private property van drie boerderijen die het tegen een vergoeding beschikbaar hebben gesteld aan Elm tours. Een groot deel van de ticketprijzen gaat naar verschillende natuurbehoudende projecten, onderzoek en onderhoud op het Otago schiereiland. Na wederom een flinke kuitenbijter kwamen we aan op Papanui Beach waar we vele Hooker sea lions zagen en uiteindelijk acht yellow-eyed pinguïns. In zes jaar tijd is de pinguïnkolonie meer dan gehalveerd van 400 naar slechts 195, over 20 jaar zijn ze uitgestorven als het zo doorgaat. Een van de redenen (naast bijvoorbeeld ziekten en ondervoeding) zijn de zeeleeuwen, die ze als een lekker aperitief beschouwen. Je zag ze patrouilleren in de branding, wachtend tot er een pinguïn aan land wilde komen. Ze komen altijd alleen, dus geen bescherming van de massa. Uiteindelijk hebben wij er acht aan land zien komen; het is een wonder dat ze het gered hebben. En dat elke dag opnieuw.

Nadat we de berg weer opgesjokt waren werden we enkele minuten later uitgezet bij een pad dat leidde naar een seal kolonie met vele pups (uiteraard weer onder aan de berg). Zo schattig die zeehonden, helaas wel moeilijk te fotograferen. Met de laatste moed en zere benen de tocht naar boven volbracht; ik was er wel klaar mee voor vandaag. Volgens een medepassagier hadden we in totaal 66 verdiepingen geklommen. En voor mij kwam daar de ochtendetappe ook nog bij. Wel goed voor de conditie, want die is nog niet optimaal.

Om goed negen uur was ik weer terug na opnieuw een geweldige dag! De kust verveelt eigenlijk nooit, alleen jammer dat je er zo’n moeite voor moet doen;-)