How growing a kiwi

Donderdag 4 april, Whenuakite 

Gister was ik er met mijn hoofd blijkbaar niet helemaal bij, gelukkig kon ik er zelf om lachen. Om zes minuten te douchen met warm water moet je hier 50 dollarcent betalen, of een veelvoud voor langer. Er hangen bij beide douches twee kastjes, waar je kunt kiezen naar welk goed doel het geld gaat. Ik ging gister voor het linker kastje, draaide mij om en stapte in de linker douche. Kleren opgehangen, kraan aan en geen warm water. Hardop vroeg ik mij af wat er niet klopte. Tot het kwartje - of in dit geval de dollar - viel: ik stond onder de verkeerde douche. Uiteraard hangt het kastje voor de desbetreffende douche. Tja.

Vanmorgen scheen de zon uitbundig en was het al knap warm. Ik had de wandelingen van gister over kunnen doen met foto’s in de zon en felblauw water, maar niet iedereen heeft foto’s van Cathedral Cove in de regen;-) Omdat de accu van de koelkast en de binnenverlichting nodig weer moest opladen, ben ik met Count Dooku naar Mount Paku gereden. Of Paku Hill, ze zijn hier nogal verdeeld over de naam. Het ziet er uit als een grote heuvel, maar het voelde als een berg! Het was zoeken naar de start van de track en even dacht ik dat ik al te ver was omdat we al een aardig eindje naar boven waren gereden. Toch niet, want daar was de parkeerplaats en de start. Een venijnige klim gedurende twintig minuten, maar dan had je op de top wel een 360 graden view. Schitterend!

Onderweg was ik ook een route ‘Twin Kauri Track’ gepasseerd die ik graag had willen doen, maar die was afgesloten. Er heerst ziekte onder de Kauri bomen en ze worden beschermd. Je mag niet op de wortels staan en schoenen moeten goed worden schoongemaakt. Dat moet trouwens bijna overal omdat ze ook bang zijn voor algen die door toeristen en vissers worden verspreid en het heldere water aantasten.

Na de wandeling had ik geen zin meer om nog ergens heen te gaan, dus retour camping. Het was heerlijk weer, dus de auto en inboedel laten luchten, stoelen buitengezet, korte broek aan en heerlijk een middagje niks gedaan. Nou ja, niks. Er moet natuurlijk wel wat geboekt worden voor de komende dagen en dat is gelukt. Morgen heb ik een lange reisdag voor de boeg naar Whangarei. Dwars door Auckland en via het meest verschrikkelijke verkeersknooppunt (volgens Ian) van Nieuw-Zeeland Warkworth. Gelukkig rijd ik daar niet in de spits en volg ik de meest makkelijke route. In de buurt van Whangarei blijf ik twee nachten en dan steek ik over naar de westkust. Hopelijk kan ik wel de mega bomen zien in het Waipoua Kauri Forest. Een van de twee toegangswegen is afgesloten las ik, dus hopelijk lukt het via de andere weg. Daar in de buurt blijf ik in ieder geval een nacht en dan maandag of dinsdag ben ik weer aan de oostkust in de Bay of Islands. Het schiet al aardig op naar het noordelijkste puntje en dat moet ook wel, want dan is het nog ruim een week en moet ik ‘alweer’ afscheid nemen van Count Dooku.

De dame van de camping gaf mij drie mega grote gold kiwi’s. Nog even een paar dagen laten liggen en ze zijn heerlijk. Om de camping staan allemaal kiwi orchards en daar zijn ze nu aan het oogsten. De kiwi’s die ik kreeg waren afgekeurd voor de export, omdat er wat bruine strepen op de schil zaten. Je moet er wel goed voor kijken, maar ze zullen er wel verstand van hebben. Van dichterbij de boomgaarden bekeken; zo groeit dus een kiwi!

Wat ook op het terrein zit: een heuse brouwerij ‘Hot Water Brewing Co.’ Een kleine, maar met gezellig terras en naar horen zeggen heerlijke bieren, wijnen én houtgestookte pizza. Dan weten jullie wel wat ik straks ga eten;-)