Just driving

Vrijdag 5 april, Tamaterau/Whangarei Heads

De pizza was heerlijk! De man die ‘m bakte was een echte lolbroek. Nog voordat ik de bestelling geplaatst had, wist hij al te vertellen dat ik uit het oosten van Nederland kom. Zijn moeder was Fries, daarom wist hij dat. Logisch toch? Ik kreeg een hele geschiedenisles over Feijoa, een stuk fruit waar hij zijn persoonlijke missie van heeft gemaakt om het te promoten. Het schijnt oorspronkelijk uit Nieuw-Zeeland te komen en de kiwi niet. Stalin heeft er ook nog ergens mee te maken net als verschillende landen in Europa. Het was in ieder geval een heel verhaal, op papier en wat hij vertelde. Conclusie: normaal krijg je de alcoholische versie na je pizza, maar in mijn geval kwam hij de vrucht aan tafel schoonmaken en in partjes snijden. Ik moet zeggen dat het best lekker was. Voor een keer. Het smaakt naar snoep, heel apart. De structuur is als van een peer en de binnenkant ziet eruit als passievrucht. Rare snuiters, allebei;-)

Vanmorgen rond half tien vertrokken voor een lange autorit, 335 kilometer. Ik had er zes uur voor uitgetrokken, maar binnen vijf uur was ik al op camping Blue Heron net buiten Whangarei aan een prachtige baai. Een heerlijk rustige plek, omringd door water, met een stralend zonnetje en schitterende uitzichten. Het is een kleine camping, maar alles is er wat je nodig hebt. Precies een plek voor mij:-) En ik kreeg de helft van het reeds betaalde geld terug, omdat ik wel online kon boeken voor 1 persoon maar moest betalen voor twee. Tegenover staan locals, gezellige mensen die ik maar eens even uit moet horen over de volgende bestemmingen.

De weg hier naar toe viel reuze mee. Nadat ik alle bochten en bergen vanaf de vorige camping had gehad en via highway 25a en de 2 op de 1 zat, reed het lekker door. Je komt onderweg van alles tegen, van overstekende melkkoeien, trage campers, tot een afgevallen lading jerrycans, wegwerkzaamheden én geweldige uitzichten. Van tweebaans naar vierbaans en soms zelfs achtbaans. Rond lunchtijd was ik in Auckland en dat bleek een prima tijd. Alles reed, dus alsmaar rechtdoor richting het noorden. Ik denk dat het wel andere koek is als je een afslag neemt en echt in de stad terechtkomt. Want het is groot! Maar dat zie ik over een tijdje wel. Ook het knooppunt Warkworth ging gelukkig vlotjes. Inmiddels ben ik helemaal gewend aan het links rijden, het gaat als vanzelf. Na de eerste dag ben ik niet meer aan de verkeerde kant ingestapt, de bediening die andersom zit went ook snel en het op de weg rijden en afslaan gaat tot op heden gelukkig goed.

Morgen rijd ik naar Whangarei Heads, een kwartiertje verderop waar ik - alweer - een berg ga bewandelen. Nog maar niet aan denken en genieten van het hier en nu!