Nothing special

Zaterdag 23 maart, Whanganui

Jullie hebben langer dan anders moeten wachten op het vorige blog, er was een storing of iets dergelijks bij Reislogger. Op iOS kon ik helemaal niets beginnen en juist daarop gebruik ik Pages om te schrijven en haal ik de foto’s van mijn telefoon. Maar gelukkig werkt het weer!

Na een lange nachtrust ben ik rond half elf weer in de auto gestapt, om de highway 1 naar het noorden verder te vervolgen. Al rijdend kijk ik om me heen en denk dan: Is het hier nou zo anders? Eigenlijk niet veel. Er zijn meer stukken vierbaans en soms zelfs zesbaans, maar ook hier loopt de highway door alle gehuchten en dwars door het centrum. Ik heb wel het idee dat hier meer gebouwd wordt aan viaducten, verbredingen en nieuwe op- en afritten. De bergen liggen verder weg, de weg loopt er langs en er niet overheen. Over de 150 kilometer naar Whanganui heb ik nog geen twee uur gedaan, dus dat is al wel een verbetering ten opzichte van het Zuidereiland. En er rijden hier veel auto’s; meer dan ik de afgelopen zes weken bij elkaar heb gezien! Wat wel opvalt is dat hier slechts een enkele camper rijdt. Misschien zit ik daarvoor ook niet in het goede gebied, we zullen het de komende tijd zien. De droogte is hier ook goed te zien, hoewel sommige gebieden nog wel redelijk groen zijn en er minder brandgevaar is volgens de borden. Ook heb ik al best veel koeien gezien en een stuk minder schapen.

In Whanganui heb ik boodschappen voor het weekend gedaan en wilde toen nog even het centrum in. Ik was lekker aan het toeren langs de rivier, tot ik bedacht dat ik het centrum allang voorbij moest zijn. En dat klopte ook. Dus maar weer terug getoerd en de camping opgezocht, enkele kilometers boven de stad aan de kust. Spontaan had ik geen zin meer in die drukte.

Inmiddels was het al knap warm, dus de korte broek maar weer aangetrokken en mijzelf geïnstalleerd. Toch had ik nog geen rust, want wat ga ik de komende dagen doen? Ik wil graag wandelen in de buurt van Mount Taranaki, alleen liggen de routes het meest gunstig vanaf Stratford. Ook wil ik graag via de Surfhighway 45 naar New Plymouth, waar je onder andere de Coastal Walkway kunt doen. Via de site van ‘Visit Taranaki’ kwam ik de ‘walkers guide’ tegen met 36 pagina’s aan moois. Tja, keuzes. Een deel viel al af omdat het niet op de route ligt, te lang is of waarvan je afhankelijk bent van het getijde.

Morgenochtend vertrek ik hier weer en dan zie ik wel wat de dag brengt. Ik neem in ieder geval de kustroute en de camping in New Plymouth is al geboekt. Straks nog een klein stukje naar het strand lopen om alweer een mooie zonsondergang te zien. Hoe vervelend;-)