Ready for take off!

Donderdag 7 februari, ergens boven Europa/Azië

Allereerst dank voor al jullie reacties, appjes, telefoontjes, kaarten en beschermheiligen/-engeltjes. Zó leuk om te merken dat ik niet de enige ben die er naar uitkijkt.

En toen waren die 6 nachten slapen opeens voorbij! Het inpakken van de koffer was nog wel een dingetje, want mag het nou 20 of 30 kilo zijn? En de handbagage; wat mag er wel en vooral niet in? En hoeveel kilo? Het ticket zegt wat anders dan de website van de desbetreffende airlines, dus ik ga maar voor 20. En dat is nog wel een kunst want de weegschaal, tja....die leidt ook een heel eigen leven. Voor de zekerheid alvast wat bagage overgeheveld van koffer naar rugzak en naar een aparte tas die eventueel achter kan blijven maar liever meegaat.

Op woensdag de laatste dingen ingepakt, het huis netjes achtergelaten (met de nodige ‘instructies’, want waar je allemaal wel niet aan moet denken als je langere tijd weggaat...). De lijstjes zijn afgewerkt, de oppasburen dag gezegd en op naar Hollandscheveld!

Want daar wacht een jarige moeder met een huis vol visite, die blijkbaar allemaal zeker willen weten dat ik echt wegga! Dan nog samen eten en rond zessen vertrek ik samen met mijn moeder en tante richting Nancy in Bathmen. Daar zwaaien wij een uurtje later mijn uitzwaaicomité uit en stappen wij in de auto richting het hotel in Loosdrecht. Lekker dicht bij Schiphol, zodat we niet in alle vroegte weg hoeven en ik ontspannen kan beginnen aan de reis.

En zo ging vanmorgen om zes uur de wekker. Omdat het ontbijtbuffet nog niet open was, kregen we van het hotel beide een goed gevulde tas mee zodat we onderweg niet hoefden te verhongeren. Twee belegde broodjes, een croissant, gekookt eitje, fruit, ontbijtkoek, Balisto en sinaasappelsap. Dat hebben jullie vanmorgen vast niet gegeten. Ik ook niet, want zonder file waren we rond 7.00 uur al op Schiphol!

Eerst maar naar de incheckbalie van Singapore Airlines, want online inchecken was mij nog een stap te ver. En ik wilde zeker weten hoe het met de bagage zat en of ik die nog ergens bij een overstap op moest halen. Toen ik aan de beurt was bleek mijn bagage inderdaad 21.9 kg, maar ik mocht gewoon 30 meenemen. Dus weer uit de rij en de spullen terug verhuisd naar de koffer. Daar werd de handbagage gelukkig een stuk lichter en overzichtelijker van. Daarna opnieuw in de (korte) rij en toen brak het zweet me wel even uit... De aardige dame achter de balie zei dat ik niet verder kon dan Perth. Op mijn ticket stond nog een halte verder -eindbestemming Christchurch NZ-, maar haar beeldscherm toonde iets anders. Gelukkig kwam er hulp en nadat hij er met mijn paspoort en ticket vandoor ging kwam -ie met een big smile vertellen dat het niet gelukt was. Omdat ik hem blijkbaar met een blik van het welbekende konijn in de koplampen aankeek zei hij er snel achteraan dat ik wel mee mocht en met mijn ticket niets mis was. Foei, grapjas! Hij had het alleen proberen makkelijker te maken om ook vast een boardingpass van Perth naar Christchurch (met New Zealand Air) te regelen zodat ik bij het overstappen niet mijn koffer hoefde te halen. En dat was dus niet gelukt, omdat er voor het laatste deel van de vlucht nog niet ingecheckt kon worden. Eindelijk kon er dan een duim omhoog naar Nancy die zich ook al af begon te vragen waarom het bij mij weer zo lang duurde.

Met een koffer die alvast aan z’n reis begonnen is (hopelijk met dezelfde eindbestemming) en de twee boardingpassen op zak hebben we nog even ergens gezeten om een deel van het ontbijt-to-go te eten. En daarna konden we elkaar uitzwaaien!

Op naar de security check, waar natuurlijk mijn tas een zijafslag nam voor nadere inspectie. Je voelt je al letterlijk en figuurlijk uitgekleed én crimineel en als je dan ook nog jouw rugtas ziet verdwijnen....Tot overmaat van ramp mislukte de bodyscan ook nog, maar gelukkig stonden er twee aardige dames bij de inspectie die niet twijfelden aan mijn lieftallig gezicht en alleen de iPad nog wilden scannen. En een praatje wilden maken; best gezellig hoor. Ze hadden mijn hele tas wel mogen bekijken, als ik daar maar weg mocht!

Daarna door naar de poortjes van de douane en dat ging gelukkig in een keer goed. En toen was er geen weg meer terug. Niet dat ik dat ook wilde; ik heb er zin in!

Onderweg naar de juiste gate nog even met ma geskypt; het duurt wellicht een tijdje voordat er weer contact is. Bij de gate zie je dan allemaal mensen op een stoel zitten. Ik snap dat niet, straks moet je bijna 13 uur zitten! Dus een tijdje rondgewandeld en opeens zag ik al mensen boarden. Uiteraard netjes in de rij gaan staan, tot ik er na enige tijd achter kwam dat ‘mijn’ zone al in de slurf stond. Gelukkig mocht ik er nog even tussendoor en dat was ook wel handig want ik bleek een stoel te hebben vrij achterin het vliegtuig. Ik zit in de middelste rij van 3x3, bij het gangpad en mijn buurman zit gelukkig twee stoelen verderop. Dus alle ruimte (voor zover je dat hebt in een vliegtuig).

Verbazingwekkend hoe snel en gestructureerd iedereen op de juiste plek zit en z’n ding doet. Sommigen hadden al een halve film gezien voordat we opstegen. Wel een kwartier later dan gepland, maar dat geeft niets. Ik heb tenslotte vakantie! Nog maar net in de lucht en toen begon het eten en drinken al. We vlogen nog maar ergens boven de Baltische staten en toen kwam de warme hap al. Een bijzondere maar lekkere combinatie van vis, rijst en groenten in Aziatische stijl (pittig!) met brood, boter en kaas voor de Hollandse touch afgemaakt met zoute crackers en een ijsje van het IJsboerke. Lekker hoor.

Nu is het tijd om een film te kijken: de luiken zijn dicht, het fleecedekentje uitgepakt en het licht gedempt. Héél veel uren later heb ik de film Bohemian Rapsody van Queen gezien én vijf afleveringen van de ziekenhuisserie The Residant. Ondertussen een powernap gedaan, nog meer gegeten en gedronken en de vlucht gevolgd. De buitentemperatuur lag meestal rond de -60 graden, we vlogen op ruim 12 km hoogte met een snelheid van 900 km per uur. En als we geland zijn zit de eerste 11.000 km er op!

Hopelijk kan ik dit blog met enkele foto’s straks in Singapore uploaden zodat jullie weer helemaal up to date zijn. Het zullen niet allemaal van die lange epistels worden hoor! En anders kun je je altijd weer afmelden;-)